Er is niet een graf. Een graf dat ik bezoeken kan. Nee, herinneringen en dromen dien ik in mijn hart te behouden. Geen rit naar daar waar het eindigde. Geen bloemen die te lange leste het verrottingsproces trachten uit te stellen, puur om dat wat is geweest, te blijven eren. En we staren naar de hemel, stemmen ongehoord waar de ruis van het alledaagse het gemis in de kiem smoort.
Op weg
Een laf zonnetje dat schijnt door de voorruit, het verblindt wat, dus de ogen knijpen toe. Elke weg is zinloos, uiteindelijk kom je toch weer terug bij waar je vandaan kwam. Laten we spreken van stof tot stof en dat soort tot in den treure genoemde clichés. Een ieder scheurt voorbij, hier en daar luid toeterend, maar ik, ik heb mijn blik op oneindig. Met welk doel ik ook op weg ben, er komt altijd weer een morgen. In ieder geval tot mijn morgens in het vandaag blijven steken.
Traan
Er is geen hand in hand, geen aai over de bol. De zekerheid van het samen is slechts een Utopie gebleken. Een droom die ruw verstoord werd door woorden die wel raakten maar niet samen klonken. En we zuchten. We vervloeken de momenten van met de ziel onder de arm, vertrapt en weer opgepakt. Er wordt door de dagen en nachten heen getraand tot het kussen in het bed doorweekt is van het verleden. En ik schrijf nog een brief.
Verder
De wanhoop heeft haar mantel in misère van zich afgeschud. Foto’s blijven momenten gepakt in het fragment van het toen en nu. Je kunt ernaar blijven kijken, het beleefde blijft zoals het was en zal niet meegroeien in je toekomstbeeld. Een kop koffie dan maar, even met beide benen op de grond. Ik adem een teug frisse moed in en stap met flair het onzekere weer in. We zullen doorgaan. We zullen doorgaan.
Rauw
Er is geen graf om vaarwel te zeggen. Geen plek om de pijntjes te delen of simpelweg te vloeken over het weer. Het is ook niet gek dat de levendige herinnering niet dood is, maar ver weg en zo dichtbij zonnestralen tot zich nemen kan. En waar ik ook heen rijden zal, waar mijn voeten welke ondergrond ook raken mag, ik vind niet wat ik meende te moeten zoeken. Staakt het zoeken en sluit alle deuren en ramen. Mijn wereld blijft wel draaien, maar niet om dat waar het om draait.
Het is rauwer, rauwer dan ik ooit had kunnen bevroeden.
