Het is bijzonder wakker worden, deze maandag. De Hindoe-tempel leeft en wekt ons met de trommels, de toeters en het gezang dat klinkt als lalala, maar vast iets anders zegt. En dat allemaal op reikwijdte van ons hotelraam. Hoe Azië wil je het hebben?
Jungles, bloemen en alles te koop
Garden by the Bay
We ontbijten heerlijk en doen ons wederom tegoed aan al het lekkers dat er wordt aangeboden. We raken aan de praat et de bediening die er werkelijk alles aan doet ons een zo goed mogelijk verblijf te bieden. Niets is ze te gek. Elke keer schoon bestek (nog niet in de hand gehouden), servetten, extra drinken, stoelen aanschuiven, het kan allemaal niet op. En na dit eet-geweld gaan we weer op pad om nog meer te zien van het mooie Singapore. Eerst gaan we naar een Arabisch winkelcentrum, waar volgens de plaatselijke bevolking alles maar dan ook alles verkrijgbaar is. Als ze het daar niet hebben, dan is het er gewoon niet in Singapore. Daarna koopt Marloes traditionele Indiase kleding in een heel klein winkeltje. Een heel mooie ervaring.
Als we de spullen in het hotel hebben gedumpt, gaan we op weg naar Bayfront. Immers, daar is er van alles en nog wat te beleven. We willen nu de grootste overdekte jungle (Cloud Forest) ter wereld in. In het park (Garden by the Bay) ernaast bevinden zich de beroemde metershoge bloemen waarin je kunt lopen en die zo mooi zijn verlicht. Er zijn twee domes, de eerste is met plantage uit de gehele wereld. En dan ook nog in de kerstsferen. We zijn daar beland via een aangepast treintje, hoe gek wil je het hebben? In de tweede dome is de jungle gevestigd. Een heus regenwoud met een waterval van maar liefst dertig meter. Alles in Singapore betreft superlatieven en moet het grootste van de wereld zijn. We nemen een boardwalk en deels ook de lift om de top van de waterval te bereiken.
Halverwege wil Marloes een mooie foto maken en ik blokkeer een beetje de weg zodat er niemand voor haar lens loopt. Het stikt hier van de Chinezen en die kijken nergens naar. Ik word plots opzij geduwd door een Chinese dame en ze loopt pardoes door het beeld van Marloes. Ik roep haar nog toe dat we een foto maken en ze haalt haar neus op. Even verderop zie ik dat zij stopt en een foto wil maken van haar man bij een mooie plant. Op het moment dat ze wil klikken, duik ik er met mijn kop voor en roep “Hello China!” en ze klikt ook nog af. Woedend is ze. We zullen vast nooit op vakantie naar China gaan. We shoppen nog wat in het winkeltje en gaan weer op pad. Naar Marina Bay Sands, de boot op de torens.
Slingerend de stad door
Als we binnen in het immense gebouw staan, zien we een hal met superdeluxe winkels die zo groot is dat je er een wereldkampioenschap voetbal zou kunnen houden. We kopen een ticket voor het dek. Niet de allerhoogste etage, die is alleen weggelegd voor de allerrijksten (er is een zwembad in de vorm van het infinity-teken en voor een biertje betaal je met aandelen!). Het deck is voldoende voor ons. In nog geen minuut staan we 57 verdiepingen hoger en is Singapore helemaal van ons. Wat een uitzicht! We ontmoeten een leuk Engels stel op doorreis naar Nieuw-Zeeland en geven hen ons laatste Australische muntgeld. Uiteraard mag een Singapore Sling in de vorm van een slush-puppie niet ontbreken. We slingeren letterlijk door Singapore en liggen om alles in een deuk. Kanonnen! Die komt aan! We eten heerlijk Indiaas in het winkelcentrum en als toetje eten we mango-ijs. De verkoopster vindt Marloes erg cute en daarom krijgt zij extra ijs. Let wel, we hebben nu beiden een coupe van dik een liter het stuk! Omkomen van de honger zal je hier niet. In het hotel pakken we onze spullen in en maken we ons op voor de allerlaatste dag van onze droomreis.
Deze dinsdag worden we wakker en weten we dat het er helemaal opzit. Onze dromen zijn uitgekomen en het is tijd om weer naar ons Nederland te gaan. We kleden ons aan, ontbijten weer en gaan naar de receptie. Officieel moeten we om twaalf uur uitchecken, maar ons vliegtuig vertrekt pas vannacht. En nog dik negen uur met een backpack een rolstoel door Singapore rondzeulen, zie ik niet zo zitten. We boeken de kamer nog enkele uren. Het is geen enkel probleem. Ook de taxi wordt voor ons besteld en zal hier rond zessen arriveren. Hebben wij nog een heerlijke dag Singapore. We gaan met de metro naar de botanische tuinen en kopen heel mooie cadeaus voor onze ouders. Het is mooi en bloedheet, echt snel lopen lukt me niet. We besluiten terug te gaan naar Little India en nog wat te shoppen en eten. We frissen ons op in het hotel en maken ons klaar voor de taxirit naar het vliegveld.
Naar huis
Op het vliegveld eten we een lekkere wokschotel en dan checken we in. Uiteraard gaan we nog even tax-free shoppen, mijn voorraad Jack Daniels alsmede onze voorraad parfums moet wel worden bijgehouden. We worden als laatste geholpen en de communicatie is slecht. Twee oudere heren snappen ons niet en spreken geen woord Engels. Ze pakken Marloes hardhandig beet om haar in de vliegtuigstoel te zetten en ik grijp in. Ze heeft pijn. Maar we zitten. Een lange pijnlijke vlucht voor de boeg. Maar wel eentje met mooie herinneringen. In Amsterdam blijkt de rolstoel kwijt te zijn. We worden helemaal gek, we zijn uiteindelijk erg moe en willen nu echt wel naar huis. Het is koud en vroeg in het Nederlandse. Tijdsverschil bedraagt zeven uur en de temperatuur is hier dertig graden lager! Uiteindelijk wordt de stoel gevonden en vallen we paps en mams in de armen.
Het avontuur is voorbij! Dank aan een ieder die ons op welke wijze dan ook bijstond op deze geweldige reis!
Lees ook: Singapore, here we come!
welkom thuis! Ik heb genoten van jullie avontuur!
Fijn dat jullie dit met ons wilden delen
Dank je wel, Petra. We zijn inmiddels dik drie maanden terug, maar de herinnering blijft. We zijn heel dankbaar dat we dit avontuur mochten meemaken. Dank voor het volgen!