Handicap
Autisme is een handicap die voortkomt uit het brein. Het kan lichamelijk en geestelijk nogal vreemde gevolgen hebben, met name in het gedrag van de persoon. Er is zo niet veel te zien. Tenzij je de persoon heel goed kent weet je dat er bij die persoon toch wat rare kenmerken te vinden zijn. Met name het gedrag en de communicatie gaan anders.
Opvoeding
Vroeger was ik wars van alles wat gehandicapt was. Niet op een vervelende manier hoor. Ik had altijd wel begrip voor mensen die er mee te maken hadden, maar zodra ik met de persoon zelf moest communiceren dan voelde ik mij ongemakkelijk. Helemaal niet verkeerd bedoelt van mijn kant, maar ik kom uit een tijd waar er toch een soort van raar stempel gedrukt werd op mensen met een handicap. Het kijken naar de persoon was voor mij moeilijk. Het praten met de persoon ook. 
Confrontatie
Nu voel ik me er nog ongemakkelijk bij maar ik ga de confrontatie wel aan. Ik denk dat mijn opvoeding heel veel te maken heeft met mijn visie hierop. Niet dat het toen heel erg benadrukt is, maar er is mij ook niet geleerd om er goed mee om te gaan. Gek genoeg waren mensen met een handicap altijd wel geïnteresseerd in mij en kwamen ze altijd naar mij toe voor een gesprek. En hier probeerde ik altijd zo goed mogelijk om te gaan hoor. Maar het voelde ongemakkelijk
Soms wat ongemakkelijk
Nu onze dochter autisme heeft sta ik daar toch wat anders in. Ik kan beter om gaan met mensen met een handicap. Zowel geestelijk als lichamelijk. Het voelt soms nog ongemakkelijk, maar het gaat beter dan ooit. Ik zie naar verloop de handicap niet meer en zie een mens met gevoel en ik vind dat zelf heel prettig. Het ongemakkelijke is wat sneller weg. En zo hoort het ook. Je hebt met mensen te maken niet met een handicap.
Neemt niet weg dat het in sommige gevallen wel wat ongemakkelijk wordt, helemaal als de mensen moeilijk te verstaan zijn of zich zelf niet duidelijk kunnen maken. Je wilt dan zelf iets te graag de persoon begrijpen en dat lukt dan niet altijd. Helemaal niet aan mezelf te wijten uiteraard, maar ik voel me er dan wel weer schuldig over dat me dat niet lukt die persoon te begrijpen. Mijn houding zou dan nog wel wat ontspanning kunnen gebruiken op dat moment.
Leren
Gelukkig leer ik iedere dag weer wat bij, ook al zijn het soms nutteloze en onbenullige dingen. Af en toe zit er toch iets moois tussen. En ik ben daar dankbaar voor. In het begin dat onze dochter autisme had liepen we tegen van alles aan. Van onbegrip tot begrip en boosheid en verdriet tot hilarische toestanden. Als iemand zolang geprobeerd heeft geen autist te zijn, moet je even omschakelen en elkaar opnieuw leren kennen. Is ons best gelukt tot nu toe!
Eerlijk
Ik ben maar gewoon eerlijk in hoe ik er over denk en voel. Ik hoop dat ik het op een goede manier heb duidelijk gemaakt en daarbij niemand voor de kop heb gestoten.
door het opvoeden van pups naar blindengeleidehonden ben ik de wereld van de blinden ingerold. In het begin wist ik echt niet wat ik moest, moest ik me ‘melden’ dat ik er was? Bescheiden als ik was wachtte ik dan tot er iemand anders eerst zn mond open deed. Nu begroet ik meteen en ga veel makkelijker met hun beperking om. Het maakt niet meer uit wat de beperking is, ik zie de beperking niet en ga met ze om zoals ik met iedereen omga 😉
Tenslotte heeft elk mens wel een beperking
Het valt mij altijd op dat een hond veel barrières beslecht. Ook bij mensen met andere beperkingen is de hond heel goed inzetbaar. Dat is mooi. En echt prachtig dat je dat werk doet. Ieder mens heeft ook een beperking, mijn beperking is dat ik er moeite mee heb (gehad) en toch ook wat autistische trekken. Misschien zit het hem daar ook wel in hoor. Maar daar wil ik het niet op toe schuiven. Het is nu zoals het is en daar ben ik blij om. Ik wil mensen zien, geen beperkingen. En daar red ik me steeds beter mee.
Honden zijn inderdaad heel bijzonder…
tegenwoordig voed ik pups op voor mensen met een psychische aandoening, waar de hond een nog veel belangrijkere rol speelt. Het verschil maakt tussen leven en niet meer (willen) leven…
Ik kreeg een mail van iemand na een artikel van mij en mijn pup in de krant, dat ze het een eer zou vinden als ze ook een pup op kon voeden voor iemand die daardoor weer kan leven…
Zelf ik had het nog nooit zo bekeken, maar het is eigenlijk gewoon waar…
Dat is het ook. Een hond betekent ook veel voor ons gezin. Onze oudste dochter heeft autisme en door een hond moet ze naar buiten en maakt ze ook makkelijker contact. Het is net die drempel voor haar en dat is mooi om te zien. De hond die ze heeft is er niet eens voor opgeleid, maar voelt haar feilloos aan. Zo mooi om te zien. Mooi van dat krantenartikel. Dan besef je toch weer denk ik dat je voor heel veel mensen op die manier wat kan betekenen.