Met nog een kleine twee maanden tot onze trip te gaan, nemen de spanningen uiteraard enorm toe. Marloes heeft inmiddels begrepen dat de 22.000 emails richting het Australische continent, welke ik gelijk een vlucht regenwulpen uit blaf, hun vruchten doen afwerpen.
George, George, George
Inmiddels ben ik zover in het zakelijk leven van onze lieve vriend George Calombaris, u weet wel, de ….. droom van mijn lieftallige echtgenote, binnengedrongen, dat we zowat bij hem aan de ontbijttafel kunnen, een toast met Marmite achterover mikkend. Uiteraard wel wegspoelen met de nodige koffie, anders stik je nog in die bende. Mijn Marloes krijgt er natuurlijk de door George zelf bereidde Eggs Benedict bij geserveerd. Voor minder dan dat, doet ze het niet. Ik hoef die snot niet. En al helemaal niet van die kleine vermaledijde Griek.
Anyway, als onze reis in november redelijk ten einde gaat lopen en wij op het eindpunt in Australië, Melbourne, zijn beland, schuiven wij tijdens de lunch aan in het heilige der heilige The Press Club. Inderdaad, het paradepaardje van good ol’ George. Het was niet geheel makkelijk, maar via een bevriende persmuskiet ben ik in eerste instantie terechtgekomen bij de mensen van het restaurant Hellenic Republic, u raadt het al, van George. Zij hebben mijn emails (ik sta Down Under inmiddels geregistreerd als extreem stalker) met tranen in de ogen gelezen. Niet dat mijn Engels zo beroerd is, maar dat hebben die Ozzies nu eenmaal als wij ons levensverhaal vertellen.
Gewoon lunch in The Press Club en The Press zelf
Deze hele lieve mensen hebben mij gewezen op de eventuele opnamen in november in de Masterchef Kitchen in Melbourne. Mijn berichten aan dit gebeuren zijn tot heden nog onbeantwoord gebleven. Want als we Marloes daar binnen krijgen, tijdens de opnamen voor het nieuwe seizoen en ze krijgt het voor elkaar om van die Griekse blonde halfgod een wit schort te krijgen, ja, dan kan die bucket list de prullenbak in.
Behalve mijn contacten met dat verre continent, ben ik ook zo brutaal geweest om een oude bekende van het Algemeen Dagblad aan te wenden om ons een eindje op weg te helpen. Deze meneer heeft mij in 2015 geïnterviewd toen ik samen met Marloes de acties met betrekking tot het persoonsgebonden budget op poten zette. Dit was ten tijde van het zogenoemde PGB-alarm dat van zich liet horen tegen onder andere staatssecretaris Martin van Rijn. Mijn persmeneer werkte toen nog voor het Noord-Hollands Dagblad en ging later naar het Algemeen Dagblad. Mijn brutale email aan hem resulteerde in een prachtig interview en filmpje met zijn oud-collega (hij is inmiddels niet meer in de media werkzaam) Simone. We hopen natuurlijk op meer media, want dat witte schort moet er gewoon komen, al moet ik het zelf uit die Masterchef Kitchen trekken. De blauwdrukken heb ik inmiddels op ludieke wijze verkregen, wat let mij?
Sex Sells
Het was allemaal wel erg bijzonder, het hele interview eerst ter goedkeuring in te mogen zien. Zeker voor wat betreft de bucket list van Marloes. Want het leuke is dat in het filmpje en in de begeleidende tekst het idee ontstaat dat het enige op die lijst, nog een naaktfotoshoot betreft. Niets is minder waar, maar er is nog zoveel meer. Blijft natuurlijk wel een grappig gegeven, want sex sells, zullen we maar met een knipoog meegeven. Het betekent dan ook weer dat we diverse aanbiedingen krijgen om een dergelijke shoot te doen. Binnen nog geen uur na het plaatsen op de digitale versie van het Algemeen Dagblad, was het al meerdere keren raak. Marloes denkt er nog even over na. Alles op zijn tijd.
De reis zelf is inmiddels zo goed als rond, het toetje, drie dagen Singapore had nogal wat voeten in aarde. Want zowel wijzelf als Twan van het reisbureau (wie kent hem niet?) konden maar geen passende, goedkope en enigszins aangepaste kamer vinden. Blijkbaar zijn die Singaporezen (opgezocht!) zo klein, dat hun ruimte volstaat met de afmetingen van ons washok. Dus hebben we in overleg met Twan van het reisbureau (wie kent hem nu nog niet?), de zoekactie naar een hoger segment getild en nu zitten we in het Hilton waar we een tweede hypotheek op hebben. Dit mag uiteraard de pret niet drukken. Een kanjer, die Twan van het reisbureau (iedereen kent hem!).
De voorbereidingen gaan nu weer verder, we hebben nog een hoop te regelen en er staan ook nog enkele ludieke acties op het programma. Alles om George te overtuigen toch echt mijn Lief te gaan ontmoeten. Maar we houden het voor nu even spannend. Next time, zal ik maar zeggen. Next time …
