Als professioneel lekkerbek en gepassioneerd hobbykok maak ik moeilijke tijden mee. Maar geen berg te hoog of uitdaging te moeilijk … dacht ik. Sinds ik in het land der beperkingen aangekomen ben, is mijn creativiteit enorm gegroeid. Kookte ik vroeger zonder ook maar een gedachte te verspillen aan zout, suiker, vet of weet ik veel wat voor spul er nog meer in eten zit, tegenwoordig moet ik bijna een afgestudeerd wondermens zijn om nog iets eetbaars op tafel te zetten. Iets waar nog wel voldoende voedingsstoffen, vitaminen en andere broodnodige zaken inzitten maar zonder smaakversterkers, zout, suiker, lactose, E-nummers, genetisch gemanipuleerd spul en noem het maar op.
Zakjes, pakjes, potjes
Dankzij onze voedingsmiddelenindustrie liggen de supermarkten vol met wonderlijk spul. Complete maaltijden voor 4 of meer personen, in een doosje ter grootte van een pocketboek. Je hoeft er alleen maar een stukje plofkip, ophokvarken of hormonenkoe aan toe te voegen en je hebt een vier sterren maaltijd op tafel staan. Na toevoeging van op water gekweekt groenvoer is het opeens vijf sterren waard! Eigenlijk hoef je helemaal geen moeite te doen, je kunt ook een compleet drie gangen diner uit de diepvries trekken en via de magnetron op tafel kwakken! En dan heb ik het nog niet eens over alle fastfoodketens en thuisbezorg-apps. Ik ga niet eens verbaasd kijken als er morgen Soylent Green (film uit 1973) over de toonbank gaat. Wel is het zaak dat je dagelijks wat vitaminen binnen krijgt maar ook daar zijn pillen voor. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?
Ziek, zwak en misselijk
En dan krijg je de rekening gepresenteerd. Welvaartsziektes noemen ze dat. Met stip op nummer 1; obesitas, op de voet gevolgd door: hart&vaatziekte, diabetes, verschillende soorten kanker, lever- en nierschade, auto-immuunziektes en botontkalking. Die rekening mogen we natuurlijk ook zelf betalen door middel van de verplichte ziektekostenverzekeringen en het lijden/ongemak van deze ‘luxe’ aandoeningen. We hebben het immers aan onszelf te danken dat we ziek zijn geworden door veel te luxe te leven. Is dat zo? Heb ik gevraagd om al die troep die ze in ons eten verstoppen? Dacht het niet! Ik ben opgegroeid in de jaren 50/60 toen er door de slager nog zelf geslacht werd, de melkboer aan de deur kwam met verse melk en boter, de groenteboer ’s morgens vroeg naar de veiling ging en waar je alleen seizoensgebonden producten kon kopen. Paprika? Wat is dat? De kruidenier op de hoek verkocht losse suiker, meel en koffiebonen, het enige verpakte spul wat ik me kan herinneren waren de doosjes Sun Maid rozijnen. Een keer per week kwam de vuilnisman het kleine zinken vuilnisbakje legen en bij de schillenboer kon je je groenafval kwijt. Nu heb ik drie 240 liter containers staan!
Wat eten we vandaag?
Gezien het feit dat ik aan een aantal “welvaartziekten” en een lactose-intolerantie lijd, is het elke dag weer een gepuzzel. Zoutarm, vetvrij, weinig of geen suiker en al helemaal geen ‘melksuiker’ maar wel graag lekker! Eigenlijk liever ook geen vis waar zware metalen in zitten of eieren met fipronil. Gelukkig heb ik een buurman met een flinke moestuin, alles vers van het land en onbespoten. Kromme komkommers of hobbelige tomaten smaken zo veel lekkerder dan die waterbommen uit de supermarkt. Spinazie a la Popeye, waar nog echt ijzer in zit (dat is iets anders dan zware metalen!) en kruiden uit mijn eigen kweekbak, dat is het dus probleem niet. Helaas heb ik geen buurman die koeien of kippen zonder hormonen kweekt. Voor heel veel spullen ben ik op de supermarkt aangewezen en dan moet ik etiketten lezen. Je zult verbaasd zijn in hoeveel producten lactose verwerkt wordt! Hoeveel verborgen zout, suiker en vet er in de meest elementaire voedingsmiddelen wordt gebruikt. Ga er maar aan staan, George Calombaris!! Mijn portemonnee is niet van elastiek en als ie dat wel was is de rek er nu wel uit! Want zogenaamde gezonde, biologische en lactose vrije spullen zijn duurder (als ze al te krijgen zijn en als al die beweringen dan ook daadwerkelijk kloppen). Was ik maar als konijn geboren!
Conclusie
De toekomstige generaties zullen steeds vaker aan voedsel-allergieën en welvaartsziekten lijden. De wereldbevolking groeit gestaag, al die mensen moeten eten. Daar is veel geld mee te verdienen vooral voor diegene die zich bezig houden met het genetisch manipuleren van voedsel en manieren bedenken om op zo weinig mogelijk plek, zoveel mogelijk opbrengst te generen. De farmaceutische industrie verdient bakken geld aan medicijnen en voedingssupplementen en Jan met de pet betaald zich scheel voor een komkommer en de zorgverzekering. Toch die film een keer kijken…Soylent Green!!!
Zo, dat dat maar gezegd is. Ja ik met soort gelijke problemen te kampen en ik herken je verhaal van hoe het vroeger ging. Eén jaartje ouder dus ja. Marianna we hebben gelukkig geleerd hoe je met al die producten lekker kan koken. En kruiden maken heel veel goed. Ik heb alleen mazzel dat ik de vegan super in de buurt heb zitten en een hele grote jumbo waar ze dat soort zaken wel verkopen. Half uurtje rijden. En dan kan ik ook nog in Duitsland terecht waar het aanbod zoveel keren groter is in de supermarkt en aanmerkelijk goedkoper.
Het is jammer dat er zoveel rotzooi in dat kant en klare spul zit. Is helemaal niet nodig denk ik dan. Ik neem aan dat je met aardig wat kunst en vliegwerk en met een krukje al zittend best wel wat lekkere maaltijden in elkaar draait.
Oh ja Carla, het lukt prima. Maar ik vind het zo triest dat mensen bewust ziek gemaakt worden en dan uiteindelijk nog zelf de schuld krijgen ook. En waarom is normaal voedsel (zonder al die toegevoegde rommel) duurder dan ‘gemaksvoer’? Inmiddels ben ik verplicht om zelf mijn kruiden/specerijen mengsels te maken omdat overal zout en andere rotzooi aan toe gevoegd wordt. En dat is nog maar iets simpels. Pfffff