Advies
Als moeder van een kind met autisme moet je na de eerste hectische toestanden zorgen dat je afleiding hebt. Zoek een hobby. Ga sporten of 1x in de maand ergens met je partner of een vriend/ vriendin heen. Natuurlijk had ik altijd al hobby’s, dus mezelf wat afleiding bezorgen dat lukt meestal wel. Soms zoek ik na een heftige periode iets nieuws op om te gaan doen. Vaak zijn het maar hobby’s die dan kort blijven, maar het is wel een leuke afleiding.
Moeilijk
Het is moeilijk om dat na zo’n eerste periode, waarin je van alles mee gemaakt hebt, een hobby op te pakken. Vaak gaat het gepaard met heftige momenten binnen het gezin en je wilt je partner en de andere kinderen niet vergeten. Mijn ervaring is dat je daar zo in op kan gaan omdat je het beste voor je kind wilt, dat je je zelf wel eens vergeet. Logisch, maar totaal verkeerd. Wanneer je om je eigen persoon denkt, lukt het vaak ook makkelijker om anderen te denken. 
Knikkerzak
Ik heb een hobby die ik al sinds mijn jonge jeugd heb met een hilarisch begin. Opdrachten die ik van een juf op school kreeg, zoals een kruikenzak die een knikkerzak werd. Een juffrouw die heel lief was en er van overtuigd was dat ik thuis het breien van moeders met de paplepel in gegoten heb gekregen. Dat was dus niet zo.
Mijn moeder breide veel en ook mooi. Maar ik niet. De juffrouw gooide er termen in die ik totaal niet begreep. Ik kende alleen de begrippen steken opzetten en recht en averecht omdat mijn moeder die gebruikte. En het woord breien. Dat werd geregeld door haar gebruikt omdat ze projecten af wilde maken voor Sinterklaas of verjaardagen. Ik was toen een jaar of 10. Na een heel jaar breien aan de kruikenzak was ik halverwege en mocht ik er een knikkerzak van maken. Dit deed ik maar al te graag. Het jaar moest toch goed afgesloten worden.
Nooit meer breien
Mijn besluit stond vast. Ik zou nooit meer breien!!! Toch kon ik het niet nalaten als mijn moeder zat te breien helemaal gebiologeerd toe te zitten kijken hoe zij met een snelheid die bijna niet te volgen was, hele projecten in elkaar sleutelde. Ik was al weer een paar jaar verder en mijn knikkerzak had het inmiddels al weer begeven. De onderkant was niet goed genoeg gehecht. Toen de knikkerzak voller raakte met mijn gewonnen knikkers, rolden ze er een keer op een dag uit. Die dag ging er iemand helemaal vrolijk naar huis. Ik was mijn knikkers en de knikkerzak in één dag kwijt. Maar het breien bleef op de koudere dagen altijd een mooi tijdverdrijf om naar te kijken als mijn moeder dat deed.
Heel af en toe toch
Heel af en toe deed ik toch wel een poging en maakte het meestal niet af. Een kindertruitje werd ook zo’n project. Eén pand, die ik netjes gebreid had. Met allemaal draadjes van de afgehechte projecten die mijn moeder had gemaakt. Dat waren er heel wat, want mijn moeder had een vuilniszak vol. De rest heeft zij afgemaakt. Een sjaal met hele mooie wol. Mijn moeder vond dat ik die zelf wel kon maken. Met een muts er bij. Project met aanwijzingen van mijn moeder gemaakt. De sjaal heb ik opgezet en een stukje gebreid, het laatste heeft zij gedaan. Saai werk vond ik het.
Veel vaker
Ik raakte jong zwanger van onze oudste en 3 maanden na de zwangerschap had mijn ritme aardig te pakken en ik besloot een hobby op te pakken. Dus op een zaterdag richting de handwerkwinkel gegaan en heb spullen voor mijn project opgehaald. Een capeje voor die kleine meid zou leuk zijn. Ik heb hem gebreid. Heel wat projecten zijn gebreid en gedragen. Tegenwoordig doe ik het niet zo veel meer. Het is meer voor de fun, als ik er zin in heb om even te doen. Het blijft leuk. Maar ook andere hobby’s blijven zo leuk. Mijn advies blijft: Zoek afleiding.
