Wat ik bedoel met stuiteren
Wat wil deze titel zeggen? Nou, heel simpel. Als alles goed verloopt bij mij, dan word ik druk in mijn doen en laten. Ook in mijn hoofd wordt het dan druk en moet ik echt uit voorzorg mijn rustmomenten pakken. Ik ben dan beweeglijk, actief en soms zelfs uitgelaten vrolijk.
Energie
Die rustmomenten zijn heel belangrijk, ondanks dat ik dan bruis van de energie. Ik moet tot mezelf komen om te voorkomen dat ik doorsla of helemaal uitgeblust raak. Want het is wel zo, die energie is niet altijd voorradig. Doordat mijn energieniveau over het algemeen laag is (door een te veel aan prikkels van alle dag), krijg ik wel eens een terugslag nadat ik zo aan het stuiteren ben geweest.
Aanloop
Van de week liep alles ook zo gesmeerd. Het begon vrijdag al, toen ik iets had aangepakt naar volle tevredenheid. Ik was nadien wel moe, maar ook blij. Zaterdag verliep alles ook gladjes. Daar werd ik vrolijk van en ik kreeg meer energie. Zondag lekker genoten van de rust en dergelijke. Ook toen verliep de dag goed. Maandag was een topdag, ik kreeg veel voor elkaar, maar heb wel mijn rustmomenten genomen. Echter donderdag kakte ik in. Moe.
Wat me toen opviel, was dat ik, ondanks de vermoeidheid, me goed voelde in het hoofd. Ik was min of meer gestopt met stuiteren, geen dip en ik heb me overgegeven aan de moeheid. Lekker rustig aan gedaan en de volgende dag was ik weer oké.
Foute boel
Soms als ik zo stuiter, vooral in het hoofd, dan gaat het daarna behoorlijk fout. Ik luister niet naar mezelf en ga maar door. Soms sla ik zelfs zover door dat ik het te bont maak. Dan ben ik echt mezelf niet, want ik maak dan rare “bokkensprongen” in het sociale verkeer. De grofheid waarmee ik dan naar voren kan komen, bezorgt me later het schaamrood op de kaken. Daar weet ik de laatste jaren best wel goed mee om te gaan, want het is lang geleden dat ik doorsloeg.
Niet leuk
Als ik zo doorsla in mijn stuiteren, heb ik soms het gevoel dat ik de hele wereld aankan. Ik heb dan geen oog meer voor wat er om mij heen gebeurt. Ik ben dan net een kanonskogel die overal doorheen ramt. Ook kan het zijn (dat is me in het verleden gebeurt) dat ik bij een trieste mededeling botweg begin te lachen. Dat is nu niet bepaald leuk voor degene die tegenover je staat. Normaal ben ik meelevend en probeer ik het te begrijpen, maar dan, dan niet…
Tot slot
Bij het doorslaan, heb ik energie voor tien. Echter, als ik weer met beide benen op de grond sta, ben ik behoorlijk depressief. Dan dringt alles wat ik geflikt heb tot me door en word ik verdrietig en ben ik hondsmoe. Om dat te voorkomen, zorg ik dat ik nu beter luister naar mezelf. Dat voorkomt escalaties en maakt ook dat ik me na al dat stuiteren beter voel. Dus ondanks de energie pak ik veel rustmomenten en ik mediteer. Tja, stuiteren, ik word daar moe van, maar als ik het onder controle heb, is het wel eens leuk.
