Mijn hele leven wilde ik al skiën, maar hoe zou dat moeten? Met het evenwicht van een tuimelaar en de kracht van een luciferhoutje, was het voor mij al snel duidelijk dat het staande skiën hem niet ging worden. Ik had nog nooit van het fenomeen zitskiën gehoord, tot ik op mijn 17de verjaardag werd uitgenodigd door de stichting Doe Een Wens (deze stichting vervult wensen van ernstig zieke kinderen) om in Oostenrijk te komen zitskiën. Na die geweldige vakantie heeft het enkele jaren geduurd voor ik me aansloot bij een vereniging.
Geen vereniging, maar een familie
In 2008 sloot ik me aan bij de VGW (Vereniging Gehandicapte Wintersporters) en had werkelijk geen idee wat ik me op de hals had gehaald. Bij het inladen van de touringcar werd mij al snel duidelijk dat er mensen bij zaten die al vaker waren geweest. In Oostenrijk aangekomen bleken we met de vereniging in hetzelfde hotel te verblijven als waar ik verbleef met Doe Een Wens. De eigenaresse herkende me zelfs! En ook mijn begeleider van toen liep hier gewoon rond. Niet te geloven! Al na een paar dagen voelde dit als een hechte familie, een warm bad waar ik nog jaren in zou dobberen….
Krijg ik goedkeuring voor volgend jaar?
Elk jaar vroeg ik het aan een aantal begeleiders. Gewoon om zeker te weten of het lichamelijk nog wel verantwoord was. Niet alleen voor mezelf, maar des te meer voor de begeleider die achter mij stond. Na vorig jaar was het eigenlijk al niet meer te doen voor mij. Dit jaar zou voor mij het laatste worden. Met morfine dag in, dag uit leven omdat ik op wintersport wil …
Aan alles komt een eind
Ik heb alles op alles gezet om dit laatste jaar onvergetelijk te maken. Van het uitstellen van een operatie tot het bestellen van zware pijnstilling, het is het me zeker waard geweest. Maar toch zet ik hier een streep. Mijn lichaam kan de klappen en schokken niet meer aan. Neem daarbij de problemen met mijn rug en de slechte doorbloeding van mijn lichaam en je komt tot dezelfde conclusie als dat ik kwam. Na tien geweldige jaren, veel foto’s en filmpjes, nieuwe vriendschappen en het versterken van die vriendschappen, kon ik niet anders. Al zou ik er het liefst nog tien jaar aan vast plakken!
Heb je een handicap en ook een passie voor wintersport? Kijk dan eens hier!
Wat jammer Marloes dat het skiën er voor jou niet meer in zit, steeds iets los moeten laten omdat je lijf het niet meer aan kan…verdrietig. Fantastisch dat je het hebt kunnen doen en er prachtige herinneringen en vriendschappen aan over hebt gehouden, dat pakt niemand je af. Maar toch…:-(