Medicatie slikken …
Ik slik medicatie. Niet omdat ik dat zo graag wil, ben namelijk absoluut geen pillenslikker, maar omdat ik gemerkt heb dat het wat symptomen verlicht. Ik heb een ASS (Autisme spectrum stoornis) en ben erg gevoelig voor prikkels via horen, ruiken, zien en voelen (ook van binnenuit wat betreft emoties). In 2004 begon ik met medicatie, omdat ik weer zwaar depressief was. Ik kreeg een antidepressiva genaamd Efexor. Dit middel keerde zich in 2007 tegen me en ik was bang weer medicatie te gaan slikken. Toch moest ik wat, want ik was aan huis gekluisterd. Te veel prikkels.
Bij een psychiater kreeg ik dat jaar aripiprazol van het merk Abilify. Dit dempte de prikkels en nam de angsten wat weg. Daardoor kon ik weer beter functioneren. Later werd het van het merk Teva, wat me nog beter lag want de angsten werden nog minder en de rust in mijn hoofd was ook groter.
Kwaliteit van leven
Zoals ik al zei, ik slik liever niets, maar nu ik merk dat mijn kwaliteit van leven is verbeterd, neem ik het zeker voor lief. Eén pilletje per dag en ik kan mijn dingen doen, zonder al te veel overprikkeld te raken. Natuurlijk zijn er nog situaties waarbij ik flink overprikkeld kan raken, maar die zijn nu een stuk minder. Mijn depressies, die samenhangen met onder andere overprikkeling, zijn hierdoor een stuk minder.
Ik heb het heel lang afgehouden, maar als je niet meer kunt, moet je wat. Zonder medicatie zit ik echt aan huis gekluisterd en kan ik bijna niets hebben. Geluiden, geuren en ander prikkels, het is me dan al gauw te veel. Zelfs een bezoekje afleggen betekend dat ik dan compleet uitgeput en onrustig weer thuis kom, terwijl ik graag onder de mensen ben. Medicatie betekend voor mij ook dat ik beter overzicht houd, omdat ik me beter kan concentreren op dingen die van belang zijn en ik kan me daardoor veiliger in het verkeer manoeuvreren en dus mijn scooter besturen.
Voor mij heeft het voordelen
Het heeft bij mij nogal wat voordelen. En ik zeg niet dat iedereen met autisme aan de medicatie moet, maar als je telkens met angsten, depressie en overprikkeling zit, kan het een uitkomst zijn. Ik heb echter wel gemerkt dat het een zoektocht kan zijn. En daarbij reageert iedereen weer anders op bepaalde medicatie, wat voor de een werkt, kan voor de ander rampzalig zijn en zelfs met dezelfde werkzame stof, kan het ook nog per merk verschillen wat het met je doet.
Soms zit het mee, soms zit het tegen
Eenmaal bij verandering van merk bij de aripiprazol, werd ik beroerd als een hond, angstig, onrustig en tegen agressief aan. Toen ander merk geprobeerd en meteen een schot in de roos. Het is dus niet gezegd dat een bepaald middel niet werkt. Het is zoeken naar én het juiste middel én het juiste merk. Soms heb je mazzel dat het meteen goed is, soms niet.
Wat ook wel belangrijk is te melden als je aan medicatie begint dat de mensen om je heen goed op je moeten letten of je ook rare veranderingen ziet, zodat men in kan grijpen als het fout gaat.