Mild
Asperger wordt vaak een milde vorm van autisme genoemd. Hier wil ik een flinke kanttekening bij zetten. Daar ben ik het niet mee eens. Als je het gaat vergelijken met de klassieke vorm, dan is het mild, maar als je er als gezin middenin zit, is het wel anders. Dan is het niet zo mild. Er komen nog andere dingen bij kijken.
Asperger komt zelden alleen
Het gaat vaak samen met depressie. De combinatie is niet geweldig om te ervaren als omstander en zeker niet voor de persoon zelf. Helemaal wanneer die persoon een hoog IQ heeft. Ze zijn er zich zo van bewust dat het ze nog meer blokkeert om er uit te komen. Aan de andere kant als je ze flink aan pakt (ik bedoel dat op een nette manier) dan willen ze voor een oplossing zorgen en zie je binnen een half jaar een opgeknapt persoon zonder depressieve klachten.
Normaal
Als de situatie normaal is, dan heb je te maken hebt met een lief, eerlijk en integer persoon. Maar als de dip er bij komt kijken dan vervallen ze in een gedrag waar je als omstander raar tegen aan kijkt. Helemaal als je niet bekend met autisme. Er zijn ook andere combinaties. Angsten en ADHD zijn ook een combinatie en soms is alles aanwezig.
Onbegrip
Veel mensen hebben geen idee waar een gezin mee te maken heeft als er autisme voor komt. Waar ik me dood aan erger is dat mensen vervallen in het gemak van ik weet niet wat ik met betreffende persoon aan moet of zich van het gezin afkeren. Net of de persoon of het gezin er wat aan kan doen dat er autisme voorkomt. Dat komt hard aan. Aan de andere kant als ik naar mijn eigen ervaringen kijk, worden we met zijn allen beloond met een hechte vriendengroep.
Leer de mensen kennen en je gaat van dieren houden
Een bekende spreuk, die in dit geval zeker van toepassing is. Een dier heeft onvoorwaardelijke liefde of je een beperking hebt of niet. Natuurlijk hebben we als gezin vrienden en ieder apart hebben we die zeker. En we houden ook van deze mensen en van elkaar. Voor de mensen die zich van ons afgekeerd hebben, geldt deze stelregel wel. Niet dat we daar mee zitten, maar het zegt wel genoeg over hoe mensen met iets wat ze niet kennen, om gaan.
Duidelijkheid
Waar ik kan probeer ik, als ik het zinnig vind, mensen in te lichten over Asperger. Het leukste maar tevens het pijnlijkste wat ik mee gemaakt heb, is dat iemand in haar onwetendheid eens gevraagd heeft of het ook besmettelijk was. Ik heb haar aangekeken en heb naar eer en geweten geantwoord dat het niet zo was . Ik ben gauw verder gelopen met mijn hond. Nu zou ik ronduit zeggen: JA en met een glimlach verder lopen, maar toen zat ik zelf door alle toestanden niet lekker in mijn vel.
Weinig aandacht
Ik vind dat er veel te weinig aandacht aan autisme besteed wordt. Het internet staat er vol mee. Er wordt over gepraat. Iemand met Autisme krijgt meer hulp. Geld is beschikbaar! De basis dingen zijn er. Hulp, geld. Wat mij opvalt op het internet is dat mensen met Autisme beschreven worden als een hondenras. De raskenmerken weet je wel? Zoiets. Daarbij vergeten ze even dat iedere hond een individu is, dus ook de mens met Autisme is een individu. En die heeft een speciaal stukje begeleiding nodig. Iedere persoon is anders. Gelukkig gaan ze hier steeds verder in. Hopen op een betere toekomst.
Tja ook voor ons heel herkenbaar, autisme komt zelden alleen. En internet mag dan vol staan, als het er daadwerkelijk op aan komt is het verrekte moeilijk om de juiste hulp te krijgen! Maar…de aanhouder wint….hoop ik. ?
Geloof ik graag. En gelukkig kan je met behulp van het internet en de juiste mensen wel hulp krijgen. Soms kan het lang duren en dat is in het geval van mensen met autisme heel lastig omdat het een wissel op ze trekt. De aanhouder wint en hey als ouders en met name moeder kun je een kenau worden om het voor elkaar te krijgen. Is mijn ervaring in ieder geval. Vraag me niet hoe ik het gedaan heb, maar ik heb me er in vast gezet en trekjes bij me naar boven gehaald die ik normaal nooit zou gebruiken. Dus gebruik ze ook en dan kom je er wel meis.