Het kind in mij
Ja, ook met een ASS ontwikkel je je. Alleen gaat dat wat langzamer. Sociaal en emotioneel lag/lig ik veel/wat achter op mijn leeftijdsgenoten. Zo ook in de pubertijd. Ik was lichamelijk al wel in de pubertijd, maar geestelijk nog niet.Eigenlijk was ik er dus nog niet klaar voor en had ook hele andere dingen aan mijn hoofd dan menig puber. Ik was nog kind in mijn hoofd en dat bracht frustratie.
Verantwoordelijkheden
Er werden steeds meer zaken van me verlangt die bij mijn echte leeftijd hoorde. Dat ik daar nog niet klaar voor was in sommige en soms zelfs vele opzichten, dat wist ik niet, maar deed mijn best. Het ene ging me beter af dan het andere. Veelal wilde ik gewoon met rust gelaten worden en ik was al tot de slotsom gekomen dat spelen er niet meer bij hoorde.
Uitgaan en zo
Maar goed, geen aansluiting bij de meeste leeftijdsgenoten en die deden dingen die mij niet konden bekoren, namelijk rondhangen en luidruchtig ouwehoeren. Ik was na een dag van school en dergelijke zo moe, dat ik het soms amper volhield tot 21:00, laat staan dat ik dan nog naar buiten ging.
Uitgaan was ook zo iets. Daar moesten ze me echt tot zetten en ik vond een bioscoopje pakken wel leuk, maar disco’s en dergelijke, nee. Ik las liever een fantasie of horrorverhaal. Of nog liever, ik sliep. Ik kon in de weekeinden ook ellenlang op bed blijven liggen snurken, bijtanken van de week ervoor.
Wat ik nog niet wist
Ik wist nog niets van autisme en dat zou ook nog even zo blijven. Echter de problemen stapelden zich wel op. Ik vond mijn lichaam maar niets, het klopte gewoon niet. Toen ik een jaar of 28 of 29 was ging ik geestelijk pas door de pubertijd, althans dat zei mijn moeder toen en ik kon me daar ook wel in vinden, want na een periode van puberen, voelde ik me pas weer één met mijn lichaam.
Toch nog verder
En zo ontwikkel ik me langzaam maar zeker verder. Sociaal gaat al beter dan voorheen en emotioneel echt heel veel beter dan voorheen. Ik heb een hoop geleerd en voel dingen beter aan. Dat betekend nog niet dat ik overal adequaat op reageer, daar heb ik nog moeite mee, maar ook dat verbeterd met de jaren.
Het grootste struikelblok is nog steeds mijn prikkelverwerking en informatieverwerking. Prikkels heb ik al gauw te veel, informatie daalt langzaam in. Hier weet ik wel beter mee om te gaan, dus dat schept moed. Zo zie je maar weer, ook met een ASS, ontwikkel je je verder. En als je voor een moeilijk punt staat en je wilt het leren, dan kom je er wel.
Ik heb over je geestelijke pubertijd contact gehad met iemand van humanitas die daar toen baas was. Weet zijn naam zo even niet meer. Je was zo dwars en ik wilde niet geloven eerst dat het zo was. Maar naar mate we verder praatten (hij had het rondom cliënten vaker mee gemaakt), zag ik daar ook wel de logische redenering van in. Terugdenkend had je ook alleen maar lichamelijk de pubertijd door gemaakt. Geestelijk was je met hele andere dingen bezig.