Eindelijk internet
In 2005 heb ik eindelijk internet en maak ik kennis met social media. Eerst met Hyves en samen met mijn moeder heb ik een groep gerelateerd aan het syndroom van Asperger. Een hele leuke groep waar ik mijn verhaal kwijt kan, herkenning en erkenning vind. Later komt daar nog een blogsite bij. Daar blog ik ook en er wordt gelezen en soms gereageerd. Tijdens het bestaan van Hyves probeer ik Facebook ook, maar dat bevalt me op dat moment niet. Als Hyves echter ophoudt te bestaan, ga ik toch maar op Facebook over. Echt wennen!
Contacten
Er ontstaan sinds 2005 steeds nieuwe contacten. Sommigen alleen via social media, maar sommigen leer ook in het echt kennen en dat vind ik leuk. Sommige mensen “ken” ik al vanaf de periode van Hyves en zitten nog steeds in mijn lijstje. En wat ik ook leuk vind is dat ik nu schrijf voor “Hoe gehandicapten denken”. Ik heb rond de 60 contacten op Facebook en dat is veel naar mijn mening. Echter als ik zie hoeveel sommigen hebben, is het maar een beetje. Maar ik heb liever een niet te grote groep en wat overzicht, dan een grote groep waarin ik tussen de bomen het bos niet meer zie.
Toegevoegde waarde
Wat ik makkelijk vind aan social media, is dat ik de tijd heb om te lezen en daarna op me in te laten werken voor ik reageer. Soms heb ik ook meteen mijn woordje klaar. Ook heb ik zo makkelijk contact met familie en vrienden die op afstand wonen, het is voor mij echt een toevoegde waarde.
Lekker laten gaan…
Ik zit best veel achter de laptop, hier en daar lezend, kranten doorspitten op het internet als ik daar zin in heb en af en toe een spelletje. Ook schrijf ik veel (van me af) en dat geeft ontspanning. Echter is het wel zo dat als mijn telefoon of laptop een melding geeft dat er weer gereageerd of geliked wordt, ik niet op stel en sprong zit te kijken wat er loos is als ik met andere dingen bezig ben. Ook heb ik de telefoon maar zelden in de hand als ik op bezoek ben of bezoek krijg of in gesprek ben met iemand. Dan moet ik wel een belangrijk bericht verwachten, dan kijk ik nog wel eens.
Echt contact is belangrijk
Wat dat aan gaat vind gewoon contact belangrijk en ik vind het ronduit onbeschoft als je met iemand in gesprek bent dat men dan telkens met de telefoon zit te klooien. Beetje respectloos vind je niet? Er bestaat ook nog een leven naast de digitale wereld en dus social media. Social media kan een verrijking zijn, maar het meest verrijkend zijn gewoon de mensen om mij heen.
Online behandeling
Ook heeft het internet me geholpen met mijn behandeling bij ATN (Autisme Team Noord-Nederland). Het meeste is via internet gegaan door middel van online modules. Eens per maand of zes weken ging ik dan naar ATN in Hoogeveen en werd er besproken wat ik gedaan had en werd er dieper op in gegaan, zodat ik meer begrip en grip had op hetgeen ik deed. Bij de intake had ik al aangegeven dat de digitale weg voor mij het makkelijkste en minst vermoeiend was. Het gaf mij de tijd om alles op een rijtje te krijgen en te houden. Ook had ik meer tijd om alle informatie te verwerken. Wel is het zo dat ik geschreven tekst veel sneller opsla en verwerk dan in communicatie, dat maakte alles er nog makkelijker op.
