Van de week las ik bij iemand die heel graag voor ons wil schrijven, op haar Facebook-pagina een reactie dat Hoe Gehandicapten Denken een nogal nare titel was voor een website. Het kwam op deze persoon over alsof gehandicapten anders zouden denken dan de valide personen op deze aardkloot. In eerste instantie schrok ik er wel een beetje van, want voor je het weet heb je allerlei groeperingen aan je fietsbel hangen en daar zit ik gewoonweg niet op te wachten.
Maar toen ik er eens wat beter over na ging denken, kwam ik tot de conclusie dat gehandicapten wel degelijk anders denken dan de niet gehandicapten onder ons. Is feitelijk ook logisch. Want als je kunt lopen, hoef je er weer niet over na te denken hoe je in je stoel stapt (voor iemand die niet kan lopen een enorme opgave). Of hoe je, wanneer je je rolstoel met de hand voortschrijdt, hondenpoep op straat ontwijkt (wanneer u dit weet, zeur dan nooit meer over stront onder de schoen!). Maar dit zijn enkel wat praktische redenen van anders denken.
Niemand is gelijk
Ieder mens denkt toch anders? En niemand weet van elkaar wat men denkt. En dat is ook wel weer prettig. Mits iemand niet over jou denkt, want dan wil je het weten ook. Gelukkig maken die verschillen in denken de mens nu zo interessant. Die andersdenkenden zie je dan ook overal de kop op steken. Kijk naar de verkiezingen in de Verenigde Staten. Of, dichter bij huis, de discussie omtrent een of ander kinderfeest. En dan maakt het helemaal niet uit aan welke kant je staat, je moet tegenwoordig zo politiek correct zijn, dat je op crematies slechts gekleed in een stropdas mag verschijnen.
Als ik iemand een whatsapp stuur om koffie te komen drinken met een negerzoen, moet ik erna altijd (de schuld gevend aan dat verdomde autocorrect) bij tikken dat ik een kano bedoel en ga zo maar door. Als je het over de werknemers uit het Oostblok hebt, moet je, naast de noordpool ook over de zuidpool praten, anders sluit je weer iemand uit. En dat mag niet. Niemand is gelijk. En dat maakt de wereld nu zo mooi. Al dat anders. Dat andere denken. Mooie discussies. Leren van en leren aan, prachtig. Niemand is gelijk.
Maar iedereen is wel gelijkwaardig
Als een blok beton. Zo duidelijk. Deze zin. Iedereen is gelijkwaardig. Of je nu een kleur hebt, een verleden, een geloof, een seksuele voorkeur of je rijdt in een Renault en drinkt koffie uit een doosje, iedereen is gelijkwaardig. Niet gelijk, want we verschillen nu eenmaal, maar wel gelijkwaardig. Zelfs die ene meneer met dat haar. En die mevrouw die zo achterlijk praat, maar ja, ze waren er destijds gelukkig nog op tijd bij.
Terugkomend op Hoe Gehandicapten Denken. Het deed me echt wat. Dat iemand die ook een beperking bleek te hebben, deze term zag als kwetsend. Als beledigend. Terwijl je ook kunt omdenken. Want hoe denken gehandicapten nu echt? Is het echt zo naargeestig om een beperking te hebben? Is de glimlach gemeend? Hoe voelt de pijn? Hoe voelt de discriminatie omtrent je beperking? Ik kan uren doorgaan, maar laten we nu eens met zijn allen iets belangrijks gaan doen.
Voor iedereen een mooie wereld vormen!
Ik moet bekennen dat ik de term ‘gehandicapten’ ook niet zo fijn vind. Maar dat is denk ik meer omdat er in de maatschappij een bepaald plaatje aan die term wordt gekoppeld en dat is meestal niet zo’n vrolijk plaatje (en daar gaan we met deze site verandering in brengen toch?). Maar ik snap ook dat je een term zoekt om een bepaalde groep te kunnen benoemen. Je kunt er dus ook chronisch ziek, mensen met een beperking, mensen met een arbeidsbeperking, mensen in een rolstoel, enz enz voor in de plaats zetten. In de maatschappij is de term ‘gehandicapt’ ingeburgerd en daar wordt hij ook gebruikt voor voorzieningen (gpk bijvoorbeeld) dus tjah. Voer voor een column. 😉
Hallo Renske, de term gehandicapt of beperkte, invalide, het is allemaal niet echt positief klinkend. Marloes en ik spreken liever van een uitdaging. Want dat is het uiteindelijk. Maar ik heb bewust de term gehandicapt gekozen omdat dat nu eenmaal in de volksmond ligt. En juist daarmee kun je laten zien dat er zoveel meer is achter die rolstoel, die chronische ziekte, die beperking of wat ook …
Een column zie ik heel graag van je 😀
Ja, voor mij helemaal duidelijk hoor. Ik vind het voor dit doel een prima gekozen woord. 😉